Loopbaancoach en ex-barista Frie: “Niets mooiers dan je eigen ding te kunnen doen”

Erin gerold

“Na mijn studies psychologie wist ik niet meteen wat ik wilde doen met mijn diploma. Ik ging tijdelijk aan de slag in de horeca en volgde een opleiding tot barista. Dat was echt mijn ding: ik word oprecht blij van koffie. Het was nooit mijn grote droom om een eigen horecazaak te openen, maar ik zocht meer uitdaging in mijn job. Het ondernemerschap leek gewoon een logische stap. Ik zocht extern hulp en maakte een businessplan op.”

“Maar ik wilde niet de zoveelste koffiebar in Antwerpen zijn. Dus ging ik op zoek naar een geschikte locatie. Een leegstaand hoekpand in Zurenborg trok mijn aandacht: ideaal voor mijn project. Hier was in de verste verte geen koffiezaak te bespeuren. Met de hulp van familie en vrienden knapte ik het pand op en ‘Frits’ was geboren. Ik noemde de zaak naar het koosnaampje dat mijn vader me gaf als kind.”

Wel of geen personeel?

“Ik koos er bewust voor om mijn zaak alleen te runnen. Personeel aanwerven is duur en brengt risico’s met zich mee, maar vooral: ik wou op mijn leeftijd geen al te zotte investeringen doen. De keerzijde: je mist een klankbord en moet alle zorgen en verantwoordelijkheden alleen dragen. Soms voelde ik me echt eenzaam in mijn job, ook al heb je elke dag klanten om je heen. Dat heb ik toch wel onderschat.”

“Een half jaar na de opening was het al zo druk dat ik het alleen niet meer kon bolwerken. In samenspraak met mijn boekhouder besloot ik om een vaste medewerker in dienst te nemen, maar die optie bleek al snel niet erg rendabel. De personeelskosten in België zijn nu eenmaal hoog. Een betaalbaarder alternatief zijn studenten en flexijobbers. Het nadeel is dan weer dat hun focus op een vaste job of studie ligt. Die krijgen voorrang, wat uiteraard logisch is. Ik miste evenwel de tijd om de juiste mensen te vinden en leidinggeven lag me niet echt.”

“Ik was klaar om de handdoek in de ring te gooien. Tot mijn broer interesse had om mee in de zaak te stappen. Vanaf dan werd alles anders: mijn eenmanszaak werd een vennootschap. Bovendien kon ik voortaan het werk, inclusief verantwoordelijkheden, zorgen en mooie momenten, delen met iemand die even gedreven was als ik.”

Moment van bezinning

“We waren net drie jaar open toen de coronacrisis uitbrak. Ik herinner me die eerste lockdown nog goed. Het was hallucinant dat de overheid ons verplichtte om te sluiten, maar het voelde deels ook als een opluchting. Ik had de voorbije jaren zo hard gewerkt, die adempauze kwam net op tijd. Het was voor mij een moment van herbronning: wat wil ik nu écht? Om de routine te doorbreken, ben ik toen halftijds gaan werken als ondernemersadviseur bij Syntra. De koffiebar was dan halve dagen open, maar enkel take-away was mogelijk.”

“Kort daarna besliste ik om met Frits te stoppen. Tegenover de inspanningen stond niet genoeg plezier meer. En ik snakte naar meer vrijheid. In de koffiebar was ik gebonden aan vaste openingsuren. Als zelfstandig loopbaancoach kies ik zelf waar en wanneer ik werk. Dat vind ik fijn. Het is trouwens via een klant in de koffiebar dat deze job op mijn pad kwam. Ook weer heel spontaan dus. Het was alles wat ik toen zocht.”

Trots op succes

“Mijn broer heeft de zaak overgenomen. Nu ga ik bij hém koffie drinken (lacht). Op een drukke dag spring ik nog wel eens bij. Dan is het leuk om te zien dat onze vaste klanten zijn gebleven. Iedereen kent iedereen bij ons. Wat begon als een idee, werd uiteindelijk realiteit: een gezellige huiskamer waar mensen samenkomen en lekkere koffie ontdekken. Als ik mensen hoor zeggen ‘we hebben afgesproken in de Frits’, denk ik: het is gelukt, we zijn een ding hier in Zurenborg.”

“Als ik terugkijk, had ik misschien meer mijn buikgevoel moeten volgen. Zo ben ik op vraag van klanten ook ontbijt en lunch gaan serveren, terwijl ik dat zelf niet wou. Want dat was eigenlijk te veel werk voor mij alleen, waardoor ik op zoek moest naar personeel, leveranciers, enzovoort. Met enkel koffie en gebak was het uiteindelijk ook wel gelukt, denk ik nu. Misschien heb ik me te veel laten leiden. Ik was nog jong.”

Goed voorbereid

“Ondernemen is een mooie stiel. Als loopbaancoach krijg ik geregeld mensen over de vloer die twijfelen om de sprong te wagen. Ik moedig hen daar hard in aan. Er is niets mooiers dan je eigen ding te kunnen doen. Zolang je je maar voorbereidt en de basis goed zit. Mijn advies: blijf trouw aan je idee en gun jezelf de tijd om een vaste klantenbase op te bouwen. Als iets niet werkt, stuur dan bij. Maar ook: hanteer marktconforme prijzen vanaf het begin. Ik begon te goedkoop en sneed daarmee in mijn eigen vel.”