Wil je zaken doen met andere lidstaten van de EU?
Dan ben je een btw-buitenbeentje. De overheid wil dan weten of je goederen levert in een ander EU-land, en voor welk bedrag. Dat heeft te maken met het principe van de intracommunautaire leveringen en verwervingen. Dat werkt zo:
Stel jij verkoopt goederen in een ander EU-land. In dat geval reken jij geen btw aan jouw btw-belastingplichtige klanten. Zij geven de btw aan in hun eigen aangifte.
Doe je zelf aankopen in een ander EU-land? Dan betaal je geen btw op de factuur. Je moet de btw wel aangeven – en dus ook weer aftrekken – in je eigen Belgische aangifte.
Ga je voor meer dan 200.000 euro aan goederen leveren in een ander EU-land? Dan moet je maandaangiften doen (geen kwartaalaangiften). Op die manier kan de administratie die intracommunautaire handelingen beter opvolgen.
Maak je gebruik van de vrijstellingsregeling, en dien je dus geen aangiftes in? Dan kan je ervoor kiezen om op je aankopen in een andere EU-lidstaat Belgische btw te betalen in plaats van de buitenlandse btw. Dat is uiteraard enkel interessant wanneer het Belgische btw-tarief lager ligt dan deze in de andere EU-lidstaat. In dat geval dien je bijzondere aangiftes in.